Ziektebeelden

Lees ook trombosebeen    
Men spreekt van een diep veneuze trombose (DVT) als een stolsel zich vormt in een diepe ader. Dat is een ader die niet dicht onder de huid ligt, maar diep in het lichaam. In de meeste gevallen gebeurt dit in de benen of in het bekken, maar het kan ook op andere plekken zoals in de arm, de hersenen of de buik. 
Een gedeelte van dit stolsel kan loslaten en in het bloed worden meegevoerd naar andere delen van het lichaam. Zo’n losgelaten stolsel heet een embolie. Als dit stukje stolsel via het hart in een bloedvat van de longen terechtkomt en dit afsluit ontstaat een longembolie. 
Hierdoor wordt een deel van de long uitgeschakeld. Dit veroorzaakt soms alleen lichte kortademigheid en pijn bij het ademhalen. Als de stolsels groot zijn en in de  grote bloedvaten van de long zitten, dan sluiten ze grote stukken van de long plotseling af. Dat is een levensgevaarlijke situatie. De verschijnselen van een trombose zijn niet altijd duidelijk. U kunt weinig of veel klachten hebben. 
Als een stolsel een ader in het been afsluit, kan het bloed niet meer weg. Het gevolg is dat de kuit of het hele been opzwelt. Het been voelt vaak warm aan en kan rood-paars van kleur zijn. De huid kan glanzend en strak zijn. Ook zijn de aders in de huid vaak opgezet. Het been is vaak pijnlijk en lopen kost moeite. We spreken dan van een  Trombosebeen
De trombose in het been wordt dan pas ontdekt bij een andere vorm van trombose, zoals een longembolie.

Longembolie
Bij een longembolie sluit een stolsel een bloedvat in de longen af. Hierdoor krijgt een deel van de longen geen bloed en zuurstof meer en kan er schade ontstaan aan het longweefsel. Dat kan  klachten geven zoals kortademigheid en pijn bij de ademhaling. Ook hoesten met het opgeven van wat bloed kan een verschijnsel van longembolie zijn. Deze symptomen kunnen echter ook het gevolg zijn van andere longaandoeningen. 

Hoe gaat het verder?
Het lichaam lost normaal gesproken zelf de stolsels op en zal dit ook doen bij een trombose of een longembolie. Het probleem is dat de aanwezigheid van een trombose of longembolie juist ook leidt tot uitbreiding van deze trombose of longembolie. Er kan namelijk een stukje van de oorspronkelijke stolsel afbreken en op een ander plaats weer een trombose veroorzaken. Daarom is een antistollingsbehandeling nodig. Deze behandeling zorgt ervoor deze trombose of longembolie niet verder uitbreidt. Hierdoor kan het lichaam de trombose of longembolie zelf opruimen.
Als de trombose al lang aanwezig is, dan kan die schade veroorzaken aan de bloedvaten en andere organen. Een voorbeeld is hiervan is zogenaamde collaterale circulatie. Als het bloedvat langere tijd afgesloten blijft, zoekt het bloed een uitweg langs andere bloedvaten. Deze bloedvaten moeten nu meer bloed verwerken en worden daardoor groter en dikker. Als de trombose lang aanwezig blijft, zullen deze collaterale bloedvaten groot en dik blijven. 
Wanneer een diep veneuze trombose in het been optreedt, kunnen de kleppen in de aders van het been beschadigen. Deze kleppen zorgen ervoor dat het bloed tegen de zwaartekracht in weer omhoog kan stromen. Als de kleppen beschadigd zijn, ontstaan spataderen. Daarnaast kunnen slecht werkende aderkleppen ertoe leiden dat het hele aderstelsel van het been slecht gaat functioneren en het been altijd wat dikker zal blijven. Dit wordt ook een post-trombotisch syndroom (PTS) genoemd.
Dit zal nooit helemaal genezen. Mogelijke gevolgen zijn een dunne, glanzende huid, vocht in de benen (oedeem), een bruine verkleuring van de huid, spataders en soms op langere termijn moeilijk genezende wonden (open been). Het dragen van elastische kousen (steunkousen) helpt deze chronische aandoening te voorkomen. 
Na behandeling van een uitgebreide longembolie kan een blijvende kortademigheid blijven bestaan, vooral na inspanningen. Als de longcapaciteit blijvend is beschadigd kan het hart overbelast worden en kan een te hoge bloeddruk in de longslagaders ontstaan.